martes, 9 de febrero de 2010

Dentro de todo lo mal que está yendo todo, he aprendido que después de ti hay mucho más

Dentro de todo lo mal que está yendo todo, he aprendido que después de ti hay mucho más. Hay tanto camino por recorrer, y si no es contigo será con otra persona. No te culpo, ni te juzgo, ni me enfado, hay veces que las cosas no salen, y no salen. Y después de tantos y tantos intentos y de llorar tanto después de cada decepción, está vez he decidido, simplemente, aceptar que los polos opuestos no llegarán a juntarse nunca. No debemos echarnos nada en cara, ni buscar culpables… solo tenemos que entender y aprender para otra ocasión, que quererse no es suficiente. Para ver si realmente dos personas son capaces de estar juntas, solo hay que sentir ganas de sonreír día tras día, ganas de volar y mirar a tu alrededor, y aun que el día esté gris, que nos parezca el día más hermoso. En cuanto eso no es así, es que algo no funciona. Y últimamente, todo era tan triste entre nosotros, que hasta los días azules eran grises para mí.
Valoremos estos meses intentando luchar por algo que ya no existía, como un aprendizaje que debemos conservar para no errar otras veces. Yo te guardaré dentr o como la persona que más quise y querré, sin duda. Gracias primer amor.

20/12/09

1 comentario:

TRO(B/V)ADOR DEL SANT GRAAL dijo...

Del primer amor sempre l'hi agrairé que comences a donar el sentit a moltes paraules...vaig tenir sort de que va durar forces anys.
Desprès , amb la meva característica de donar-li la volta al significat dels fets, vaig conservar l'amor i vaig canviar les cares...moltes vegades ha funcionat.
Ara de més gran he volgut canviar completament de dinàmica (en molta part per necesitat)i entre d'altres coses intento:
*Escoltar el que no es pot dir.
*Mirar el que no es veu.
*Arrivar a on no es pot Tocar.
Imaginar tot el que no podem definir.
* Etc,...
Com no arribem a ser amos dels nostres destins ni voluntats queda prou marge per a que la vida cotidiana em sorprenguí amb una realitat que gaudeixo pero ni la vull poseir ni em pot aprisionar...d'aquí a un temps espero reeixir d'aquesta dinàmica.
L'Amor tindría que ser compartir, mai possesió ...més enllà de les esclavituts del temps i de l'espai físic.